หลังจากผ่านการฝึกมาได้ 3 อาทิตย์ (คุณอาจคิดว่าไม่นาน แต่มันนานมากในหน่วยฝึก)ก็ถึงวันที่ทหารใหม่ทุกคนรอคอย นั่นก็คือ"วันเยี่ยมญาติ" ซึ่งตรงกับวันเสาร์พอดี
..ตอนเย็นของวันศุกร์ก่อนวันเยี่ยมญาติ พวกเราได้รับแจกเหรียญ 1 บาท คนละ 3 เหรียญ เพื่อที่จะได้เอาไปโทรหาญาติ ที่หน่วยฝึก มีโทรศัพท์สาธารณะอยู่เพียงเครื่องเดียว ทหารใหม่ 114 นาย ต้องต่อแถว ยาวเหยียดเพื่อที่จะได็โทรให้พ่อแม่ พี่น้อง แฟน ลูกเมีย มาเยี่ยมในวันพรุ่งนี้ คืนนั้นผมนอนแทบไม่หลับ เพราะว่าตื่นเต้นที่จะได้เจอหน้าแฟนในวันพรุ่งนี้
ตื่นเช้ามา พวกเราตื่นกันอย่างมีความสุขมาก วันที่รอคอย วันที่จะได้กินของอร่อย ที่พ่อแม่ พี่น้อง เตรียมมาเยี่ยมทหารใหม่ บางครอบครัวมีลาบ มีแกงไก่ ต้มไก้ ไก่ทอด ขนม ผลไม้สารพัด พวกเรานั่งดูทีวี รอที่ใต้ถุนหน่วยฝึก รอผู้ช่วยครูฝึกเรียกชื่อว่าญาติใครมาแล้ว แต่ละคนจะหันไปมองกันว่าญาติตัวเองมาหรือยัง พอได้ยินชื่อผม ผมรีบลุกวิ่งออกไปทันที เจอหน้าพ่อผมเป็นคนแรก ผมรีบกราบเท้าพ่อผมทันทีแบบไม่อายไคร เพราะมันตื้นตันใจแบบบอกไม่ถูก และัยังมีแม่ น้าและหลานๆของผมตามมาอีกเป็นขบวน ผมจึงชวนกันไปนั่งที่ใต้ร่มไม้แถวๆนั้น
แม่ผมแกงเห็ดถอบ ใส่ไก่ ลาบหมู และผลไม้อีกหลายชนิดมาฝาก ผมนั่งข้างแฟนแทบไม่อยากลุกไปไหน คิดถึงแฟนใจแทบขาด ผมเพิ่งรู้ว่า "อิ่มอก อิ่มใจ" มันเป็นอย่างไร ผมกินอะไรได้ไม่มาก ทั้งๆที่หิวกระหายเหลือเกิน แต่ในใจ ในอก มันอัดอั้นน้ำตาแทบไหลออกมา เชื่อว่าทหารใหม่แทบทุกนายก็เป็นเหมือนกัน
ตอนเย็นเมื่อพวกเราเก็บกวาดสถานที่เสร็จแล้ว ผู้ฝึกจะสั่งรวมกันที่หน้าหน่วยฝึก ใครมีของกิน ของใช้ ที่ญาตินำมาฝาก ต้องนำมารวมกันให้หมด ของกินก็จะแบ่งกันกินตรงนั้นเลย ของใช้เช่น สบู่ ยาสีฟันก็จะคือให้ ส่วนยารักษาโรค จะเก้บไว้รวมกัน ใครจะใช้ต้องไปเบิกเอา เป็นการสร้างความเท่าเทียมกัน และเป็นการความคุมอาหารการกิน ให้เป็นไปตามที่หน่วยฝึกกำหนด