เมื่อลอยคอข้ามแม่น้ำไปได้แล้ว เราและคู่บัดดี้ของเราจะต้องช่วยกันแบกเรือที่ทำจากผ้าเต็นท์ แล้วรีบวิ่งไปยังจุดที่ครูฝึกกำหนด ซึ่งไกลพอสมควร ประมาณ 800 เมตร เราต้องใว้หัวแบก แล้ววิ่งไปให้เร็วที่สุด
พอถึงจุดที่กำหนดแล้ว ครูฝึกจึงจะสั่งให้สวมชุดเหมือนเิดิม และให้ไวด้วย เมื่อมากันครบทุกคน เราจึงเดินทางต่อไปยังจุดหมาย เราเดินผ่านทุ่งนาของชาวบ้าน ขึ้นเนินผ่านสวนยางพาราไปอีก 3 กิโลเมตร ก็ได้ยินเสียงระเบิดอีกตูมมมม..ใหญ่เลย เราทุกคนหมอบลงอย่างรวดเร็ว
ครูฝึกสั่งให้ตั้งแถวตามแนวลาดตระเวน อยู่ประจำจุดของแต่ละพลอาวุธ พวกเราทหารใหม่ทั้ง 114 นายตอนนี้ได้ล้อมเชิงเขาไว้ด้านหนึ่งแล้ว รอสัญญาณจู่โจมเท่านั้น
ตูมมมม....เสียงระเบิดดังขึ้นอีกลูกครูฝึกเป่านกหวีดเป็นสัญญาณให้เข้าโจมตีได้ พวกเราร้องเอียยย...แล้วบุกจู่โจมทันที เข้าล้อมบ้านพัก และรถเสบียง ที่จำลองว่าเป็นการตัดเสบียงของข้าศึก ซึ่งที่จริงก็เป็นรถเสบียงของพวกเรานั่นแหล่ะ
เที่ยงวันนั้น หลังจากที่ยึดรถเสบียงเสร็จ เราทุกคนก็ได้รับแจกอาหาร เป็นข้าวเหนียว 1ห่อ ปลาทูเค็ม 1 ตัว ใข่ต้ม 1 ลูก อาหารมื้อนี้ผมได้รู้อ่ะไรบางอย่างว่า เหนื่อยจนกินอะไรไม่ลงมันเป็นอย่างไร เพราะขนาดปลาทูเค็มยังจืด ความเหนื่อยมันมากเหลือเกิน
